نورنیوز - گروه سیاسی: سید صادق غفوریان در یادداشتی نوشت: پیشینه، تاریخ و فرهنگ نیز بر این امر صحه می گذارد که اساسا «دین» و «دانش» در میان مردمان این سرزمین بزرگ، ریشه و اصالت دارد. رهبر انقلاب روز گذشته درباره این دو امر، معطوف به «جمهوری اسلامی» و نسبت اش با بدخواهان گفتند: «آنچه آنها به عنوان هسته‌ای، غنی‌سازی و حقوق بشر مطرح می‌کنند بهانه است و علت اصلی ناراحتی و مخالفت آنها به میدان آمدن سخن نو و توانایی‌های جمهوری اسلامی در عرصه‌های گوناگون علمی و دانش‌های انسانی، فنی و دینی است.»
اما چگونه می توان این دو گزاره رفیع و ارجمند را به مثابه دو عنصر قدرت، صلابت، پیشرفت و تعالی بیش از گذشته به میدان عمل و به بستر اجتماع آورد تا از قامت صرف دلدادگی و رفتارهای شبه مغازله با آن فاصله گرفت که بی شک، این فاصله هاست که جامعه را به ریل دینمداری راستین و باورمندی افزون به تولید و توسعه دانش رهنمون خواهد ساخت.
به نظر می رسد در میدان داری «دین» و «دانش»، چند موضوع قابل توجه است:
۱- تبلیغ دینی، نیازمند تحول و نگاه نو
به طور قطع، بخشی از آسیب های حوزه دین را که متوجه جامعه امروز به ویژه نسل های جدید است، باید در نحوه تبیین و تبلیغ آن جست وجو کرد. به نظر می رسد نهاد تبلیغ دینی متناسب با زیست و زمانه امروز، نیازمند نگاه نو، تحول در روش ها و نوگرایی در کاربست هاست.
۲-شناخت تمام عیار جامعه با تمامی ساحت ها و اقتضائاتش
نهاد و متولی تبلیغ دینی، به منظور ایجاد بستر یک تعامل کارآمد و موثر، نیازمند شناخت دقیق از جامعه امروزی است؛ جامعه ای که ابعاد، ساختارهای اجتماعی و اخلاقی و روش های زیستی آن با سرعت تکنولوژی و زیست بوم رسانه های جدید، مدام در حال تغییر و تحول است. از این رو در جهت تاثیرگذاری و انتقال پیام، هوشمندی و گذر از روش های پیشینی، امروز به عنوان یک اصل بدون انکار تلقی می شود.
۳- اهتمام بر میدانداری «اسلام اصیل»
اگر امروز بر مدار این ادعا قرار گیریم که بیشترین ضربه دینی از مسیر بانیان اسلام مخدوش، نصیب مسلمانان شده است، به نظر حرف و ایده ناروایی نیست. تاریخ تا امروز همواره گروه ها و فرقه های انحرافی فراوانی را تجربه نموده که اسلام اصیل و ناب را با ایده ها، اندیشه ها و روش های نامربوط خود به بیراهه راندند و جهانی را از همدلی با پیام های راستین یک دین ناب محروم ساختند. نمونه اش را زمانه ما در چند دهه اخیر تجربه کرده و هم اکنون نیز در نقاط مختلف منطقه و جهان هستند گروه ها و فرقه هایی که با اندیشه های واپس گرایانه خود، بر چهره اسلام ناب، چنگال انداخته و چهره اش را به ویژه در رسانه ها مخدوش ساخته اند. با این وصف، نهاد دینی امروز بیش از هر زمان دیگری نیازمند تبیین اسلام ناب و حقایق آگاهی بخش آن به این «جهان رسانه ساخت» است.
۴-دانش، عنصر راهبردی قدرت در دنیای مدرن
علاقه مندم بخش مرتبط با حوزه «دانش» را در این یادداشت، با روایت جدیدی از حسین سیمایی صراف، وزیر علوم آغاز کنم. آقای وزیر سه روز قبل (۵مرداد۱۴۰۴) در یک برنامه تلویزیونی گفت: « در این جنگ متوجه شدیم که برخی از فرصت ها و نعمت هایی را از دست دادیم که اگر داشتیم از فرصت بیشتری در دفاع برخوردار می‌شدیم و باید به این بیندیشیم که چه کار کنیم تا مانع مهاجرت شویم.»
بی شک، توان نظامی امروز ایران در جنگ دوازده روزه تعجب بسیاری از ممالک جهان را در پی داشت و مقصود از این روایت، تنها این نیست که ما «دانش» را در علوم و فنون نظامی و جنگ خلاصه و کوچک کنیم. مقصود، این حقیقت و واقعیت است که «دانش» در زیست بوم امروز بین الملل، مهم ترین «عنصر» قدرت به شمار می آید. یک جامعه هر آن قدر که مجهز به «تولید و توسعه دانش» باشد، چند برابر آن می تواند بر پهنه ثروت و آقایی خود در جهان بیفزاید. در حقیقت عرصه کنونی بین الملل، عرصه قدرت نمایی دانش به ویژه در حوزه فناوری های جدید است و هر میزان، ساختارهای حکمرانی یک جامعه، بر مدار و محور دانش و تولید ثروت از آن باشد، نفوذ کلام و اندیشه و منش او نیز در عرصه های کلان، افزون خواهد بود. ما امروز، دارای قوانین پیشرو در بستر حمایت از تولید دانش و دانش بنیان ها در جهت تولید ثروت هستیم اما به نظر می رسد، لایه های توسعه علم و فناوری همچنان گرفتار کاستی ها و ناکارآمدی هایی است که عنقریب است ما را از رتبه های برتر علمی جهان دور سازد. بنابراین، مولفه دانش را که رهبر انقلاب، روز گذشته آن را عامل ترس دشمنان از ایران عزیز دانستند، بیشتر قدر بدانیم و راهی نو در اعتلای آن به کار بندیم.